از زمان شروع طبقه بندی آنها در آغاز قرن نوزدهم، بیش از 340 گونه میگو فهرست بندی شده است. البته همه آنها خوراکی و برای صنعت ماهیگیری سودآور نیستند.
میگو تازه بوشهر از باکیفیت ترین میگوها می باشد.
می توانیم آنها را به سه گروه تقسیم کنیم:
گرمسیری : محبوب ترین نوع میگو است.
با پوسته صورتی، قهوه ای، سفید و سیاه به راحتی قابل تشخیص است.
همچنین منطقه گرمسیری دروکا با پوست صورتی و رنگ سفید اقیانوس آرام وجود دارد که با داشتن گوشتی شیرین و صورتی و سفت شدن در هنگام پخت مشخص می شود.
رودخانه: رنگ پوسته آن آبی روشن یا زرد با نوارهای قهوه ای است.
این میگو بزرگتر از میگوی دریایی است و می تواند 30 سانتی متر و وزن آن نیم کیلو باشد.
گوشت آن نرم است و از مرغوب ترین ها به شمار می رود.
آب سرد : کوچکترین آب است که با رنگ صورتی آن قابل تشخیص است و می توان آن را پوست کنده یا بدون پوست، خام یا پخته پیدا کرد.
به دلیل اندازه آن اغلب به عنوان یک ماده در سالاد استفاده می شود.
میگو محتوای غذایی بالایی برای ما فراهم می کند.
مانند بسیاری از محصولات دریایی، دارای محتوای بالایی از اسیدهای چرب امگا 3 است
. علاوه بر این، آنها دارای ویتامین های B12، D و E و همچنین آهن، ید، روی و سایر مواد معدنی ضروری هستند.
جثه کوچک آنها نیز اجازه ذخیره مقدار زیادی چربی را به آنها نمی دهد، تنها 2 درصد وزن آنها چربی است و چربی اشباع شده نیستند.
می توانیم بسیاری از دستور العمل های مختلف و سالم را با میگو، به تنهایی یا با سس، در سالاد، غذاهای برنجی و غیره تهیه کنیم.
اگرچه در برخی موارد با میگو یا میگو اشتباه گرفته می شود ، اما حقیقت این است که صدف صدفی است که در حال حاضر به طور گسترده در غذای ما استفاده می شود.
بدون دیدگاه